Beste zorgidee, ingezonden!

'Je bericht is succesvol ingezonden. Bedankt voor je inzending.'
Dat zag ik zojuist op de site van het beste zorgidee. Nu is het afwachten, ik ben benieuwd! Help me duimen!
Dit was mijn inzending:

"Ongeveer een maand geleden had ik een bijeenkomst met andere reumapatiënten georganiseerd door het Reumafonds. Daar kwam telkens naar voren dat we als reumapatiënten moeite hebben met de onzichtbaarheid van de ziekte. Reuma is al lang niet meer een ziekte die veelal bij ouderen voorkomt met vergroeide gewrichten. Het zijn tegenwoordig mensen in de bloei van hun leven, met partners, kinderen, werk en een druk sociaal leven. En omdat de medicijnen om de symptomen te onderdrukken beter zijn dan vroeger, hebben weinig reumapatiënten vergroeide gewrichten (een zichtbaar aspect van reuma). Dat neemt niet weg dat reumapatiënten iedere dag moeten omgaan met hun chronische ziekte. En dat is lang niet altijd makkelijk, zo bleek ook tijdens eerdergenoemde bijeenkomst. De onzichtbaarheid van de ziekte heeft daar zeker mee te maken. Het zou helpen als reuma zichtbaar gemaakt kan worden voor het acceptatieproces  en voor het uitleggen aan de omgeving.
Een simpel voorbeeld wanneer ik als reumapatiënt hier zelf behoefte aan heb, is in een drukke trein waar geen zitplaatsen meer zijn. Het is voor mij (en daarin ben ik zeker niet de enige als reumapatiënt) erg zwaar om langer dan 10 minuten te moeten staan in de trein. Maar ik durf niet een zittende reiziger aan te spreken met de vraag of hij/ zij voor mij wilt opstaan. Je ziet immers niets aan mij, integendeel, ik zie er jong en fris uit, dus waarom zou ik een zitplaats nodig hebben?
Om deze reden pleit ik voor een middel om reuma zichtbaar te maken. En dan denk ik aan een sieraad, dat voor mannen en vrouwen geschikt is. Een sieraad heeft ook een positieve waarde, in tegenstelling tot bijvoorbeeld een pasje of polsbandje dat met het ziekenhuis geassocieerd kan worden. Door die positieve waarde hoop ik tevens te bewerkstelligen dat reumapatiënten zich zelfverzekerder voelen om met hun omgeving het gesprek aan te gaan over hun ziekte. Dat helpt dan weer om de zichtbaarheid van reuma te vergroten.
Een klein onderzoek via mijn eigen blog (zie: http://michellevw-carpediem.blogspot.nl/) liet mij weten dat reumapatiënten graag een sieraad zoals een armband willen dragen en dan ook het gesprek aan durven gaan met anderen.
Om dit idee tot stand te kunnen brengen is er een ontwerper van het sieraad nodig. Het mooiste zou zijn wanneer dit in samenwerking gebeurt met andere reumapatiënten. Deze kunnen benaderd worden via mijn blog, die ik ook post binnen de besloten Facebookgroep voor reumapatiënten van het Reumafonds. Ik verwacht dat hier voldoende animo voor zal zijn. Daarna zal het sieraad verspreid moeten worden, dit kan goed via het Reumafonds, maar ook de poliklinieken reumatologie van de ziekenhuizen kunnen hiervoor benaderd worden.
Voor de benaming heb ik gekozen voor 'siereuma', een verbastering van de woorden sieraad en reuma, maar 'sie' kan ook opgevat worden als 'zie', wat staat voor het vergroten van de zichtbaarheid van reuma. Zo heb ik alle elementen in de benaming weergegeven.
Ik hoop oprecht dat dit idee een kans maakt om verder uitgebracht te worden. Reuma is een grillige, ingewikkelde, chronische en bovenal onzichtbare ziekte waar dagelijks miljoenen mensen mee kampen."

Beste zorgidee?!

De strijd om het beste zorgidee van dit jaar is los gebarsten! Strijd? Beste zorgidee? Jawel, verzekeraar ONVZ biedt elk jaar een platform aan goede ideeën voor een betere zorg. Zie: http://www.hetbestezorgidee.nl/
En nu dacht ik, voor reuma en reumapatiënten is vast ook een beste zorgidee te bedenken. 
Tijdens een focusgroep van de Patiëntenorganisatie van het Reumafonds kwam vooral als ervaren knelpunt naar voren de onzichtbaarheid van de chronische ziekte reuma. Mijn blogs relateren hier ook regelmatig aan; hoe ga je hiermee om wanneer je dit deelt met vrienden en familie, met je (nieuwe) werk, maar ook (zie mijn laatste blog) tijdens het daten. En meer praktisch: wat doe je als moet staan in een overvolle trein en weet dat je dit niet de hele rit gaat volhouden? Vraag je een willekeurig persoon voor je op te staan? Ik doe het niet; ik voel me bezwaard, kan niet aantonen dat ik reuma heb, wil die 'strijd' niet aangaan. Dit bracht me op het idee dat er iets moet gebeuren om de zichtbaarheid (en hopelijk daarmee ook het begrip) voor reuma te vergroten. En toen werd ik geattendeerd op het beste zorgidee van 2016...
Maarja, dan volgt de vraag hoe?
Geïnspireerd door het winnende idee van vorig jaar dacht ik aan een polsbandje of pasje waarmee je kunt aantonen dat je reuma hebt en daarom bijvoorbeeld graag wilt zitten in de trein. Maar dat voelt zo 'ziekenhuis-achtig'. Dus dacht ik aan een sieraad, maar dan wel geschikt voor mannen en vrouwen. 
Nog even los van de vorm en naamgeving heb ik de vraag of dit geschikt zou zijn? Vanuit mezelf geredeneerd zou ik zoiets wel dragen en ikzelf ben ook niet bang om vervolgens daarover het gesprek aan te gaan. Maar zien andere reumapatiënten dat ook zitten? 
Of zijn er andere ideeën om de zichtbaarheid van reuma te vergroten die geschikt zijn voor inzending bij ONVZ?
Tot 28 september kan het idee ingestuurd worden, dus graag ruim voor die tijd ontvang ik reacties.
Ben benieuwd!

Eindelijk zomer?!

Het leek vorige week alsof de zomer dan eindelijk begonnen is in Nederland. We hebben volgens mij net geen hittegolf bereikt, maar warm was het wel! En nog steeds is het zomers.
Ik krijg altijd veel vragen of ik me zomers beter voel met mijn reuma dan in de winter. Er heerst een beeld dat reumapatiënten het in de winter met de kou het zwaarder hebben. Maar ik moet zeggen dat ik het vorige week met die warme dagen en klamme nachten ook zwaar heb gehad. Door die warmte zet ik op (dat is voor meer mensen misschien herkenbaar), met als gevolg dat gewrichten met oude ontstekingen (mijn rechterwijsvinger en -knie) stijf en gevoelig worden. En die klamme nachten waren het ergst. Niemand slaapt dan natuurlijk goed, ik kreeg daarbij last van een stijve en pijnlijke rug. Op zondagochtend werd ik om 5 uur wakker van de pijn en ik wist niet meer hoe ik moest liggen. Het enige dat helpt is in beweging komen. Maarja, het was 5 uur in de ochtend, op zondag... Ik ben er toch maar uit gegaan, want liggen ging niet meer. Even een rondje door het huis gelopen, her en der wat ramen tegen elkaar open gezet om wat frisse ochtendlucht binnen te laten. Vervolgens toch maar weer in bed gaan liggen, want tja, wat moet je doen zo vroeg op de zondagochtend? Bovendien voelde ik me nog totaal niet uitgerust. Het heeft me de rest van de ochtend gekost om op gang te komen en ik was bijna in staat om mijn uitje in de middag af te zeggen. Maar ik ben wel gegaan, wetende dat dit uitje me ook energie op zou leveren. En ik ben blij toe!
Omdat ik dit niet eerder zo heftig had meegemaakt, heb ik in de besloten Facebook-groep van het Reumafonds de vraag gesteld wie dit nog meer zo ervaart. Wat een reacties! Ontroerend om te lezen. Tegelijkertijd vind ik het heel vervelend voor al die andere patiënten, omdat ik precies weet wat ze voelen. Anderzijds is het wel heel prettig om te weten dat je niet de enige bent.
Dit gevoel had ik enkele dagen daarvoor, op de meest tropische dag van die week notabene, al ervaren tijdens een patiëntenbijeenkomst van het Reumafonds. Wederom ontroerend om ieders verhaal en ervaringen te horen en tegelijkertijd zo fijn om te merken dat je niet de enige bent. We hebben daar ook gesproken over de onzichtbaarheid van de ziekte. Niemand ziet tegenwoordig dat je reuma hebt en chronisch ziek bent. Dat is natuurlijk te danken aan de medicatie, die nu veel beter symptomen onderdrukt dan enkele jaren geleden. Maar dat maakt het wel onzichtbaar en onherkenbaar, met als gevolg dat je als reumapatiënt vaak moet uitleggen wat de ziekte voor jou betekent. Ik doe dit al met mijn blog voor voornamelijk familie en vrienden. Maar ik wil meer mensen gaan bereiken. Mijn missie is om meer erkenning voor reuma te creëren in Nederland. Ik denk dat dit alle patiënten ten goede komt, maar mogelijk ook de artsen en onderzoekers. Jullie hulp heb ik daarbij nodig! Je kunt beginnen door mijn Facebook-pagina te liken (als je dat nog niet gedaan hebt): Carpe diem met reuma (aan de lay-out wordt nog gewerkt!). En je kunt mijn blogs delen op je eigen Facebook-pagina als je dat wilt, of doorsturen naar andere geïnteresseerden. Wat je maar kunt bedenken om aandacht te vragen voor mijn missie!

En zo is het! Gisteren had ik mijn missie namelijk nog niet bedacht :-) En met de inspiratie die ik krijg van de mannen achter dit platform en jullie hulp, gaat het me vast lukken!

Daten en reuma

Als single dertiger ontkom je niet aan de vragen of je aan het daten bent, of je ingeschreven staat op datingsites, of je aan Tinder doet.
Het antwoord dat ik sinds een half jaar geef op die vragen is ronduit nee!
Natuurlijk, ook ik heb gedatet. In de beginperiode veel zelfs, iedere maand weer met een andere man. Dat was een fase en die was ook nodig. Ze noemen het ook wel 'rebound', maar dat vind ik een vervelende term, omdat er een negatieve lading omheen hangt. Ik heb die periode absoluut niet als negatief ervaren (en volgens mij de mannen die met mij daten ook niet..). Het heeft me ook geholpen een beeld te vormen van het type man dat bij mij past.
Maar die man vond ik niet via datingsites en/ of -apps. En in plaats dat ik er plezier aan beleefde, kostte het me steeds meer energie. En juist met mijn energie moet ik als reumapatiënt zuinig omgaan! Dat heb ik wel gemerkt toen ik enkele maanden geleden veel last kreeg van vermoeidheid door mijn reuma. Ik heb me toen rigoureus uitgeschreven bij de datingsites. En wat een opluchting gaf dat! Alsof er een last van me schouders viel. Het gaf me direct zoveel rust. Bizar hoe dat werkt.
Maarja, toen ik me weer beter en fitter voelde, begon het toch weer een beetje te kriebelen. Op een avond was een bevriend stel bij mij op bezoek en de dame in kwestie vroeg me of ik Tinder op mijn telefoon heb. Het leek haar zo leuk om te swipen tussen de foto's van mannen, zij had dat namelijk (logisch) nog nooit gedaan. Oké dan, ik heb Tinder weer op mijn telefoon gezet en zij swipete de foto's naar links en rechts voor mij. De dagen erna heb ik zelf ook nog geswiped en wanneer dat leidde tot een match, heb ik ook nog gezellig gechat met de lucky man. Maar ik voelde de onrust alweer toenemen. En die ene keer dat het (bijna) resulteerde tot een date, werd ik al moe bij de gedachte daaraan. Een date is namelijk niet zomaar gezellig koffie/ wijn drinken. Nee, je doet je uiterste best om goed voor de dag te komen en geïnteresseerd te zijn in je date. En nog iets: wanneer vertel je dat je reuma hebt? Dat je daarom op tijd naar huis gaat, omdat je anders de volgende dag de prijs betaalt (oké, als de date niet leuk is, is dat een mooi excuus, maar dan nog). Kortom, een date kost energie. Natuurlijk, als het goed uitpakt, kan het je een heleboel energie en vlinders opleveren. Maar als ik van te voren al moe word bij het idee, dan doe ik het niet. Want ik heb geleerd naar mijn lichaam te luisteren. Om mijn energiebalans te houden, zoek ik juist naar dingen die me energie geven. 
Dus Tinder is nu definitief van mijn telefoon verwijderd. En dat voelt goed. En het toeval wil dat kort daarna ik de volgende tekst zag:

En zo is het!Ik ben blij met mijn single-status, doe dingen die ik leuk vind en die mij energie geven. Daarin kan ik een modus vinden om met mijn reuma om te gaan; mijn leven zo te plannen dat ik de juiste energiebalans kan vast houden. Op dit moment past daten niet in mijn leven, de energiebalans slaat dan de verkeerde kant uit. So be it, het leven biedt zoveel meer! Pluk de dag!

detox weetjes

Zoals beloofd nog een blog met weetjes die ik heb opgedaan tijdens mijn detox-weekend, waarover ik de vorige keer mijn ervaringen heb geschreven.

Detoxen is een natuurlijk proces van je lichaam, je doet het continu. Het meest actief zijn je lever, longen, lymfesysteem, nieren en huid. Als je lever meer toxines (gifstoffen) binnen krijgt dan het kan verwerken, slaat het deze op in vetcellen, maar ook in organen, weefsels en gewrichten! Dit laatste zorgt dan vervolgens voor gewrichtspijnen èn deze opslag kan zorgen voor chronische ziektes (hallo reuma).
Verder blijkt dat 60-70% van je energie naar je spijsvertering gaat. Ik vond dit een hoog percentage, dat betekent dat je 30-40% over hebt voor overige activiteiten zoals sport, werk, huishouden, enz. En als je dan ook nog chronisch ziek bent, waar je lichaam ook energie naar stuurt, is dit percentage nog lager.
Ook heb ik geleerd dat een goede verhouding tussen zure en basische voedingsmiddelen van belang zijn voor het goed functioneren van je lichaam. Toxines en bepaalde (zure) voedingsmiddelen verzuren je lichaam. Een zuur lichaam kan een voedingsbodem zijn voor ziektes (hallo reuma). Het beste is een verhouding van 70% basisch eten ten opzichte van 30% zuur eten. Wat is dan basisch en wat is zuur? Zie dit overzicht:

Kort gezegd is water neutraal, basisch zijn alle groenten en fruit (zelfs mandarijnen en grapefruit!) en groene thee. Zuur is alle frisdrank, fruitsappen, zuivel, koffie, tarwe en granen, vlees, eieren, noten en alcoholhoudende dranken.




Verder zijn de juiste voedselcombinaties van belang om je spijsverteringsproces te versnellen en te verbeteren. Zo kun je eiwitten en koolhydraten beter niet combineren omdat dit zwaarder verteerbaar is. Beter is het om dit te combineren met groente. Dus vlees met groente, maar zonder pasta/ rijst/ aardappelen. Of pasta met groente, maar zonder kip of ander eiwitrijk voedsel. Fruit met yoghurt kan wel, omdat yoghurt gezien wordt als een zuur en niet als eiwitrijk voedsel. Muesli is een koolhydraat, dat kan dan weer beter niet met yoghurt/ zuivel. 
En denk je gezond te zijn door na de maaltijd een bak fruit als toetje te eten? Beter van niet! Fruit is namelijk heel snel verteerbaar, dit verteert al in een halfuur. Als je dit eet na een avondmaaltijd, die doorgaans zwaarder verteerbaar is, komt het fruit daarbovenop te liggen en kan dan niet verteren met als gevolg dat het gaat gisten en toxines verspreidt in je lichaam.
Ook blijkt dat de kleur van groente en fruit zegt veel over de eigenschappen daarvan. Rood, paars en blauw fruit (bosbessen, frambozen, aardbeien, rode appels) zitten vol antioxidanten. Zij beschermen tegen vrije radicalen die de celdeling ontregelen en zo kanker kunnen veroorzaken. Groene bladgroente bevatten chlorofyl wat ontgiftend werkt. Gele producten, zoals kurkuma en gember werken ontstekingsremmend (dag reuma).
Tot slot is ons parasympatisch zenuwstelsel (ken je die term nog van de biologie-les van vroeger? ;-) ) verantwoordelijk voor de spijsvertering en het immuunsysteem, maar dit functioneert alleen in rust. In de huidige tijd hebben we allemaal een druk bestaan en wordt ons sympatische zenuwstelsel veel aangesproken. Van belang is dus om te zorgen voor ontspanning en rust om ons parasympatische zenuwstelsel te laten werken (dag reuma). Toevallig kwam ik vandaag een artikel op nu.nl tegen over het belang van rust voor betere prestaties van Pieter van den Hoogenband, die nu bedrijven adviseert het beste uit hun medewerkers te halen. Het artikel rept niet over het belang van voeding, maar de link met bovenstaande wil ik toch even leggen: http://www.nu.nl/advertorial/advertorial-onvz-/4304985/van-hoogenband-een-dutje-doet-wonderen.html
Dit alles bracht mij tot de conclusie hoe belangrijk voeding is voor een gezond lichaam, maar ook hoe belangrijk het is om voldoende rust en aandacht te geven aan je lichaam, zeker als je een chronische ziekte zoals reuma hebt. Desalniettemin 'zondig' ik nog weleens, want het leven moet wel leuk blijven en iedere dag enorm letten op wat je eet, is niet leuk meer. Maar ik ben me wel meer bewust van het effect op mijn lichaam, ik heb dit ook daadwerkelijk gemerkt tijdens en kort na het detoxweekend (zoals te lezen in mijn vorige blog). Dit betekent dat ik bewust 'gezonde en gifstofvrije' dagen toevoeg aan mijn week, om mijn lichaam te ondersteunen bij het detoxen. Door bovenstaande weetjes en door mijn ervaring ben ik namelijk ervan overtuigd dat dit mij helpt.

Detox vermoeidheid weg

Enkele weekenden geleden heb ik een Detox retreat gehad. Dat was middenin de periode van vermoeidheid, negativiteit en (gedeeltelijk) ziek zijn van mijn werk. De retreat had ik lang daarvoor al geboekt, maar de timing had niet beter kunnen zijn. Toen ik de retreat boekte, had ik al last van vermoeidheid en negatieve energie in mijn lijf. Nieuwsgierig als ik ben naar (alternatieve) methoden om met mijn reuma en alle symptomen die daarbij horen om te gaan, heb ik de detox retreat geboekt in de hoop dat me dit zou helpen van de vermoeidheid en negatieve energie af te komen.
En dat heeft geholpen! Ik voelde me als herboren, zo fijn :-)
Voorafgaand aan het weekend kreeg ik een afbouw schema gemaild. Je lichaam moet namelijk wennen aan het minder eten, dus is het verstandig om je lichaam daarop voor te bereiden. Dat afbouwen kostte me weinig moeite; zoals jullie weten eet ik al heel bewust, dus de eerste dagen waren voor mij bijna mijn dagelijkse kost. Voedingsstoffen die je sowieso moet mijden zijn alcohol, koffie en vlees. Later in de week komt daar zuivel bij. Op de laatste dag van het afbouwen eet je alleen nog maar groente en fruit. Vervolgens startte het weekend met alleen maar sapjes.
Ik heb het weekend geboekt bij het Banyan Centre in Thermen Bussloo (zie: https://banyancentre.nl/ ). Het gehele weekend (van vrijdag t/m zondag) verbleef ik in het hotel van de Thermen. Tevens mocht ik het gehele weekend gratis gebruik maken van de sauna-faciliteiten. Alles was keurig verzorgd! De kamer was luxe, het Banyan Centre heeft een aantal ruimtes in het hotel waar wij (de Detox-groep) aldoor gebruik van konden maken. Eén van die ruimtes was een huiskamer waar je thee kon zetten, supplementen kon nemen om je darmen extra te reinigen, er stond een schaal met citroenen en gember voor in je thee en waren luie stoelen waar je lekker een boek of tijdschrift kon lezen. Eveneens kon je er een kruik pakken voor 's avonds in bed. En geloof me, die heb ik zeker gebruikt! Door het detoxen krijg je het best koud, ook al was het begin juli. 
In het programma stonden de tijdstippen waarop we als groep samen komen voor een sapje, workshop of yogasessie. Maar niets was verplicht, je was er puur voor jezelf. Iedereen was er met haar eigen verhaal om het detox weekend te doen, dat was heel mooi. Ik heb dat weekend mijn telefoon uitgezet om echt even alleen 'me, myself & I time' te hebben. 
De combinatie van het detoxen en de sauna vond ik ook heel fijn. Je ontgift je lijf niet alleen door middel van het sapvasten, maar ook door het zweten in de sauna. En fijn voor mijn reumatische lijf: er waren twee infrarood sauna's! Daar heb ik regelmatig gelegen :-) En met uitzicht over het meer van Bussloo en een heftige onweersbui was ook dat weer een ervaring!
Het detoxen is me verder alles meegevallen. Ik was bang dat ik last zou hebben van honger of een rommelende maag, maar dat was eigenlijk niet het geval. Ongeveer om de drie uur kregen we een sapje die we met een lepel opaten. Dat is een beetje je maag- darmstelsel voor de gek houden, omdat je er extra lang over doet, voorkom je een hongergevoel. 
Op de zaterdagochtend werd ik wel wakker met een lichte hoofdpijn, dit hoort erbij, maar na de ochtend-yoga en sauna was dit best snel weer verdwenen.
Op zondagochtend werd ik volledig uitgerust en helder wakker. Dat had ik al lang niet meer meegemaakt! Ik voelde me bijzonder goed. In de middag sloten we het weekend met de groep af en kon iedereen haar ervaringen delen. Ik deelde dat ik me als herboren voelde; de vermoeidheid was weg, ik voelde geen negatieve energie meer. Dit was een gevoel dat ik lang niet meer zo ervaren had.
De kunst is vervolgens om dat vast te houden. De vermoeidheid en negatieve energie is nog steeds weg; ik word uitgerust wakker. Het heldere gevoel in mijn hoofd dat ik na het detoxweekend had, is inmiddels weg. Maar dat is ook logisch; ik eet weer normaal, mijn telefoon staat weer aan, ik werk weer, kortom mijn leven is weer bezig nadat ik dit even 'on hold' had gezet.
Zo'n detox retreat vind ik zeker voor herhaling vatbaar! Het is echt een manier om je lichaam even te resetten. Dat is voor iedereen goed, maar ik denk vooral voor chronisch zieken. We hebben toch bepaalde gifstoffen in ons lijf die ons lijf aanvecht, op welke manier dan ook. Door te detoxen help je je lijf om de reguliere gifstoffen die je via voeding binnen krijgt, af te voeren, waardoor je lijf zijn aandacht ergens anders aan kan besteden. Klinkt misschien wat vaag, ik ben ook geen arts of detox-coach, maar dit is voor mij een verklaring voor wat ik ervaren heb gedurende dat weekend. 
Interessant is vervolgens om na te gaan welke voedingsstoffen niet goed zijn voor mijn lijf. Om dat goed te kunnen doen, zou ik stapje voor stapje weer een voedingsstof moeten toevoegen aan mijn eetpatroon. Dat klinkt mij als een redelijk onmogelijke opgave. Wat ik wel bedacht heb om te doen is om één dag per week een groente en fruit dag in te lassen. Ik zou ook kunnen kiezen voor één sapdag per week, maar ik ben bang dat me dat vooral energie zal kosten, doordat ik wel mijn gewone (werk)week heb en nog steeds moet letten op mijn energielevel. In elk geval heb ik een beter gevoel bij een groente en fruit dag. Ik doe dit op de maandag, na het weekend, om maar meteen te ontgiften van de alcoghol dat ik in het weekend drink :-) Bovendien ben ik in het weekend wat makkelijker met eten, terwijl ik doordeweeks goed oplet met eten (zoals jullie in mijn eetdagboek-blog hebben kunnen lezen).
Tijdens het detoxweekend heb ik ook weer wat kennis opgedaan over voedingsstoffen, het effect daarvan op je lichaam, welke voedingsstoffen je beter niet kunt combineren, en allerlei andere weetjes. Daarover zal ik in een volgende blog meer schrijven.

Op weg naar een nieuwe balans?

Sinds vorige week ben ik weer begonnen met werken na bijna twee weken thuis te zijn geweest vanwege mijn vermoeidheid. Met de bedrijfsarts heb ik afgesproken dat ik nog halve dagen werk. Dat voelt goed. Ik wilde weer aan het werk, enerzijds omdat ik het type niet ben om thuis te zitten en anderzijds omdat werken nodig is om een nieuwe balans te vinden.

Vorige week voelde het nog als een wankel evenwicht, ik hoop dat het deze week beter gaat. Want feit blijft wel dat ik me niet op mijn plek voel in mijn huidige werkomgeving. En dat kan mijn herstel mogelijk in de weg staan.

Een tijdje geleden hoorde ik over een model dat je kan helpen om te bepalen waar je verandering in je leven moet aanbrengen om je gelukkiger te voelen. Dat is het zogenaamde Circle of Life Model. Dit model verdeelt je leven in 4 gebieden: gezondheid (eventueel te verdelen in fysieke en mentale gezondheid), relaties, werk/ school en geld. Deze vier gebieden staan in een cirkel in verbinding met elkaar. Het idee is dat je deze vier gebieden elk een cijfer geeft. Welk gevoel geeft dat gebied je? Geeft het je energie? Vervolgens is het de vraag welk cijfer je leven dan heeft. En dat is niet wat je denkt. Het is namelijk niet het gemiddelde van deze cijfers. Nee, kijk naar het gebied met het laagste cijfer, dat is het cijfer dat je leven heeft. En dat geeft dus aan dat dit gebied moet veranderen om je gelukkiger te voelen. Daar zit de grootste noodzaak. Als je dat verandert, zullen de andere gebieden ook verbeteren.

Dit model gaf mij een verhelderend inzicht. Op het domein werk gaf ik mezelf een 3; ik word er op dit moment niet gelukkig van, het kost me energie. Op het domein fysieke gezondheid gaf ik mezelf een 4; de vermoeidheid breekt me op, ik werd er verdrietig van, misschien zelfs een beetje depri. De overige domeinen scoorden een ruime voldoende, dus die zijn niet interessant. Kijkend naar mijn eigen Circle of Life Model zag ik dat wanneer ik veranderingen aanbreng in mijn werk, dit mijn fysieke gezondheid ook in positieve zin zal veranderen.

Maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. En helaas kon het niet voorkomen dat ik me ziek heb moeten melden. Dit proces heeft me wel geleerd om goed te luisteren naar mijn lichaam en welke boodschap het afgeeft. 

En er is hoop! Kort voor ik me ziek meldde, ontving ik via een LinkedIn-connectie een hele leuke vacature. Vandaag heb ik een tweede gesprek gehad. Ik hoop zo dat het lukt. Ik krijg zo'n goed gevoel en energie van deze organisatie. Dit zou de verandering op het domein werk kunnen zijn die ik zo nodig heb.

Duimen jullie voor me?

Ha, en wie weet als deze verandering lukt, dan heeft dat invloed op de andere gebieden, dus ook het gebied relaties. Misschien kom ik dan wel een leuke man tegen ;-)